Les sites usiniers de łódź localisés au bord des eaux - le musée de l'industrie textile datant du X IXèmo siècle

Celem artykułu jest przedstawienie najbardziej atrakcyjnego fragmentu, planowo założonej w XIX w. dzielnicy przemysłowej, zwanej posiadłam i wodno-fabrycznymi. Obszar ten jest położony w południowej części miasta, pomiędzy ulicami: Mickiewicza, Armii Czerwonej, Promińskiego, Milionową, Kilińskiego. Znajdują się tutaj trzy dawne zespoły fabryczno-rezydencjonalne, utworzone w drugiej połowie XIX w. przez przemysłowców łódzkich: Karola Scheiblera oraz Traugutta i Ludwika Grohmanów, które w początku XX w. zostały połączone w jedno przedsiębiorstwo, tworząc największy zespól przemysłowy w Łodzi

Mała rzeka w przestrzeni miejskiej – ewolucja relacji na przykładzie Łodzi

The aim of this article is to present the relationship between an industrial city and a small river within the last 200 years and the contemporary development and functions of rivers and valleys. The study was conducted in Łódź (currently nearly 699,000 inhabitants). In the 19th and in the early 20th century, the spatial development of the city also caused considerable transformations of rivers and their valleys. It was only at the turn of the 20th century, i.e. after the fall of the textile industry and a rise of the focus on ecological structures within a city, that the authorities decided to repair the utilisation of rivers and valleys.Celem artykułu jest przedstawienie relacji zachodzących między miastem przemysłowym a małą rzeką w ostatnich 200 latach oraz współczesne zagospodarowanie i funkcje rzek oraz dolin. Badania przeprowadzono w Łodzi (obecnie około 699 tys. mieszkańców). W XIX i w pierwszej połowie XX wieku rozwój przestrzenny miasta był przyczyną ogromnych przekształceń rzek i ich dolin. Dopiero pod koniec XX wieku po upadku przemysłu i promowaniu ekologicznych struktur w mieście podjęto prace naprawcze w zakresie zagospodarowania rzek i dolin

Cornish Language and Literature: A Brief Introduction

Język kórnicki należy do języków celtyckich i jest spokrewniony z walijskim i bretońskim. Jego historię dzieli się na trzy okresy: starokomicki (od czasów inwazji anglosaksońskich aż po koniec XII w.), średniokornicki (1200-1600) i późnokornicki (1600-1800). Do najstarszych zabytków języka kornickiego należy 19 glos z końca IX w. oraz pochodzący z początku XII w. słownik łacińsko-kornicki (Vocabularium Cornicum) zawierający 961 słów. Najważniejsze dzieła literackie powstały w okresie średniokornickim. Były to misteria (Ordinalia, Żywot iw . Meriaska) i wiersze, głównie o chrakterze religijnym (Męka Pańska). Z okresu późnokomickiego pozostał, najprawdopodobniej jedynie we fragmencie, jeden dramat (Stworzenie świata), krótka powiastka osnuta na motywach ludowych, piosenki, przysłowia i tłumaczenia, zwłaszcza tekstów o charakterze religijnym. Na przełomie XVIII i XIX w. język kórnicki przestał istnieć. W XX w. są podejmowane próby wskrzeszenia języka. Mimo metodologicznych zastrzeżeń wysuwanych przez niektórych językoznawców istnieje obecnie kilka wariantów rekonstruowanego kornickiego (Unified Cornish, Common Cornish, Modern Comish). W każdym rozwija się literatura, głównie poezja, ale także opowiadania, powieści, tłumaczenia, literatura dla dzieci, a nawet słuchowiska radiowe. Warunkiem dalszego rozwoju literatury jest ujednolicenie i upowszechnienie rekonstruowanego języka.Zadanie pt. „Digitalizacja i udostępnienie w Cyfrowym Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego kolekcji czasopism naukowych wydawanych przez Uniwersytet Łódzki” nr 885/P-DUN/2014 dofinansowane zostało ze środków MNiSW w ramach działalności upowszechniającej nauk

Felieton w prasie łódzkiej w XIX wieku

Mit Feuilleton bezeichnet man entweder ein Ressort in der Zeitung, das sich unter dem sog. Strich befindet, oder eine journalistische Darstellungsform, die in einer kommentierendbeurteilenden Weise verschiedene Ereignisse, vor allem kulturelle, darstellt. Charakteristisch für das Feuilleton als journalistische Darstellungsform ist ein persönlicher Schreibstil, der das Literarische mit einbezieht. Von daher profiliert sich das Feuilleton zwischen Journalismus und Literatur. In der ersten deutsch-polnischen Zeitung in Lodz Łodźer Anzeiger-Łódzkie Ogłoszenia, die im Jahre 1863 erschien, wurden Feuilletons unregelmäßig gedruckt. Anfänglich fanden unter dem Strich, wo das Ressort platziert wurde, in erster Linie Werbung und kleinere Anzeigen ihren Niederschlag. Mit der Zeit veröffentlichte die Zeitung unter dem Strich Fortsetzungsromane, Feuilletons und kurze Erzählungen. Die Zeitungsredaktion machte eine Ausgrenzung zwischen dem polnischen und deutschen Ressort, so dass man verschiedene Texte einem deutschen und polnischen Leser bot. Da der Verleger Johann Petersilge über eine einfache Drucktechnik und keine erfahrenen Journalisten verfügte, waren viele Feuilletons nachgedruckt. Sie hatten einen rudimentären Charakter und ihre Funktion begrenzte sich generell auf Unterhaltung und Aufklärung des Lesepublikums.Wydanie publikacji sfinansowane przez Uniwersytet Łódzk

Zur Lage der deutschen Minderheit in Łódź vor dem ersten Weltkrieg unter besonderer Berücksichtigung der Situation der Frauen

Niewielu łodzian pamięta, że do szybkiego rozwoju naszego miasta w XIX i na początku XX w. przyczynili się niemieccy koloniści z Saksonii, Śląska, Hesji i innych obszarów ówczesnych Niemiec. Zachęceni korzystnymi warunkami, oferowanymi im przez administrację Królestwa Polskiego, przybywali całymi rodzinami, z niewielkim dobytkiem, aby tu, nad Łódką, szukać poprawy bytu. Większość osadników rekrutowała się z kręgów rzemieślników. Byli to tkacze, farbiarze, folusznicy itd. W latach trzydziestych XIX w. powstały trzy osiedla niemieckie: Nowe Miasto, Łódka i Osiedle Ślązaków, które stale rozrastały się. Niewielkie początkowo warszaty również były powiększane o nowe maszyny; właściciele zatrudniali coraz częściej robotników najemnych. W latach sześćdziesiątych XIX w. zaczęły powstawać ogromne fabryki włókiennicze, które na wiele dziesięcioleci zdominowały obraz Łodzi. Do najpotężniejszych należały właśnie fabryki niemieckich fabrykantów, „Lodzermenszów”, takich jak: Oeyer, Scheibler, Kunitzcr czy Grohmann. Lecz nie ta mała grupka najbogatszych nadawała ton w dziewiętnastowiecznej Łodzi, w której, jak w tyglu, mieszały się elementy rosyjskie, polskie, niemieckie i żydowskie. Niemiecka klasa średnia budowała w tym środowisku podwaliny życia kulturalnego. Krótkie ramy przyczynku nie pozwalają zbyt szczegółowo zająć się różnymi zjawiskami i postaciami ówczesnej Łodzi, ale powinien on zachęcić czytelnika do dalszej lektury i własnych badań

Opieka nad kobietami w czasie ciąży, porodu i połogu w ubogich środowiskach wiejskich i miejskich w Królestwie Polskim w XIX i na początku XX wieku. Od tradycyjnych form pomocy do wsparcia instytucjonalnego

Przedmiotem badań w niniejszym artykule jest opieka nad położnicami w środowisku rodzinnym i w instytucjach społecznych w Królestwie Polskim w XIX i na początku XX wieku. Zastosowano metody wpisane w warsztat naukowy historyka, wykorzystano źródła drukowane i archiwalne. Celem tekstu jest przedstawienie realiów obyczajowych i zdrowotnych oraz określenie uwarunkowań i kierunku zmian w zakresie poprawienia opieki nad ubogimi, zwłaszcza samotnymi kobietami. Ustalono, że w badanym okresie wysoki poziom śmiertelności kobiet w okresie połogu był poważnym problemem zdrowotnym i społecznym, co było konsekwencją m.in. przyjmowania porodów w społecznościach włościańskich przez tzw. babki, które często nie respektowały podstawowych zasad higieny oraz braku dostępu ubogich kobiet w miastach do specjalistycznej opieki położniczej. Dlatego jej organizacja była priorytetem towarzystw dobroczynnych. Na przełomie XIX i XX wieku na terenie Królestwa powstały stowarzyszenia, które zajmowały się zakładaniem przytułków położniczych i udzielaniem wsparcia kobietom w najtrudniejszym położeniu